فیزیولوژی ورزشی
محمد حسین‌زاده؛ امیر رشیدلمیر؛ فریدا صادقی فاضل؛ رامبد خواجه ای
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 340-346
چکیده
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی ...
بیشتر
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت هشت هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیزتمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادندو گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بیهوش و بافت کبدو عضله دوقلو برداشته شد. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌ها،و از آزمون‌آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردیدو معنی‌داری در سطح 05/0 ≥P پذیرفته شد.یافته‌ها:پس ازتأیید توزیع طبیعی داده‌ها با آزمون شاپیروویلک،نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه اختلاف معنی‌داری را در مقادیر آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در بین گروه‌ها نشان داد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 016/0=P).آزمون تعقیبی توکی نیز افزایش معنی‌داری را در مقادیر آیریزین عضله دوقلو در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد(به‌ترتیب؛016/0P=، 061/0=P).همچنین آزمون تعقیبی توکی نشان داد که افزایش معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبد در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل وجود دارد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 001/0=P). اما اختلاف معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبدو عضله دوقلو بین گروه‌های تمرینی وجود نداشت(به‌ترتیب؛ 962/0P =، 742/0= P). نتیجه‌گیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، هر دو تمرینات مقاومتی و استقامتی می‌تواند سطوح آیریزین را در هر دو بافت کبدو عضله دوقلو به‌طور معنی‌داری افزایش دهد که به‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی از این طریق می‌تواند اثرات مفیدی در پیشگیری و درمان بیماری‌های متابولیک داشته‌باشد.
فیزیولوژی ورزشی
محمد حسین‌زاده؛ امیر رشیدلمیر؛ سید محمود حجازی
دوره 25، شماره 5 ، آذر و دی 1397، ، صفحه 629-637
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین تراغشایی فیبرونکتین نوع 3 دامنه حاوی پروتئین 5 (FNDC5) به‌عنوان یک فاکتور مهم برای تمایز سلولی عضله اسکلتی شناخته شده است. باتوجه به اینکه اثرات مثبت ورزش منظم از طریق عضله اسکلتی منتقل می‌شود، هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر دو برنامه تمرین مقاومتی واستقامتی فزاینده بر بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو در رت‌های نر بود.مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: پروتئین تراغشایی فیبرونکتین نوع 3 دامنه حاوی پروتئین 5 (FNDC5) به‌عنوان یک فاکتور مهم برای تمایز سلولی عضله اسکلتی شناخته شده است. باتوجه به اینکه اثرات مثبت ورزش منظم از طریق عضله اسکلتی منتقل می‌شود، هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر دو برنامه تمرین مقاومتی واستقامتی فزاینده بر بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو در رت‌های نر بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سهگروه کنترل (5 سر)، تمرین استقامتی (5 سر) و تمرین مقاومتی (5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت 8 هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیز تمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادند.72 ساعت پس از پایان تمرین حیوانات بیهوش شده، بافت عضله دوقلو جدا و اندازه‌گیری بیان ژن FNDC5 انجام شد. ازآزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه برای تجزیه وتحلیل داده‌ها استفاده و معنی‌داری درسطح 05/0 ≥P پذیرفته شد. یافته‌ها:اختلاف معنی‌داری در بیان ژن FNDC5 در بین گروه‌ها مشاهده شد)001/0 P= و 791/31 (F=. بهکارگیری آزمون تعقیبی Tukey نشان داد، بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو درگروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری (به ترتیب 001/0P
فیزیولوژی ورزشی
لیلی ضیاءالدینی دشتخاکی؛ امیر رشیدلمیر؛ سعید نقیبی
دوره 25، شماره 4 ، مهر و آبان 1397، ، صفحه 473-485
چکیده
زمینه و هدف: برنامه بازتوانی قلبی در راستای کاهش خطرات ثانویه و افزایش عملکرد بیماران تحت عمل بای پس قلبی طراحی شده که نهایتا با تاخیر و کاهش میزان مرگ و میر قلبی همراه است. یک بخش کلیدی از این برنامه فعالیت ورزشی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بیان ژن ABCG8 سلول‌های PBMN در زنان میانسال پس از بای‌پس عروق کرونری متعاقب هشت هفته تمرین ...
بیشتر
زمینه و هدف: برنامه بازتوانی قلبی در راستای کاهش خطرات ثانویه و افزایش عملکرد بیماران تحت عمل بای پس قلبی طراحی شده که نهایتا با تاخیر و کاهش میزان مرگ و میر قلبی همراه است. یک بخش کلیدی از این برنامه فعالیت ورزشی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بیان ژن ABCG8 سلول‌های PBMN در زنان میانسال پس از بای‌پس عروق کرونری متعاقب هشت هفته تمرین مقاومتی در آب و خشکی است.در این پژوهش 30 زن میانسال بیمار قلبی-عروقی به سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی در آب و در خشکی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته (3 جلسه در هفته) با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه اجرا گردید. گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. 48ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و 48ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی‌ها درحالت ناشتا خونگیری شد و جداسازی سلول‌های PBMN جهت اندازه‌گیری بیان ژن ABCG8 انجام گردید. برای تعیین تفاوت‌های درون‌گروهی و بین‌گروهی، از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری و آزمون تی‌همبسته استفاده شد و سطح معنی‌داری 05/0P≤ درنظر گرفته شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد، اختلاف بین‌گروهی معنی‌داری در بیان نسبی ژن ABCG8 وجود دارد (001/0 P=). همچنین نتایج آزمون تی‌همبسته نشان داد اختلاف درون‌گروهی معنی‌داری در بیان ژن ABCG8 در گروه تمرین مقاومتی در آب و تمرین مقاومتی در خشکی وجود دارد(بترتیب؛001/0 P= و 001/0 P=). نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد هر دو نوع مدل تمرینی، سازگاری‌های مطلوب مشابهی را بر روی بیان ژن ABCG8 القاء می‌کند و لذا از این طریق ممکن است به طور غیر مستقیم مانع تجمع کلسترول در عروق کرونر شود.
فیزیولوژی ورزشی
اسرا عسکری؛ امیر رشیدلمیر؛ ناهید بیژه؛ مجید مومنی مقدم
دوره 25، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1397، ، صفحه 451-460
چکیده
زمینه و هدف:نروتروفین-3 (NT-3)از بیومارکر‌های مورد مطالعه در بیماری ام.اس، شناخته شده‌است. باتوجه به‌اینکه تمرینات ورزشی به‌عنوان یک شیوه مؤثر غیردارویی در درمان بیماری ام.اس مطرح گردیده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات مقادیر پلاسمایی و بیان ژنNT-3متعاقب هشت هفته تمرین درآب وتمرین مقاومتی در زنان مبتلا به ام اس بود.موادوروش‌ها:در ...
بیشتر
زمینه و هدف:نروتروفین-3 (NT-3)از بیومارکر‌های مورد مطالعه در بیماری ام.اس، شناخته شده‌است. باتوجه به‌اینکه تمرینات ورزشی به‌عنوان یک شیوه مؤثر غیردارویی در درمان بیماری ام.اس مطرح گردیده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات مقادیر پلاسمایی و بیان ژنNT-3متعاقب هشت هفته تمرین درآب وتمرین مقاومتی در زنان مبتلا به ام اس بود.موادوروش‌ها:در پژوهش حاضر، 30زن ازبین جامعه آماری زنان مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس شهر مشهدانتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل،تمرین مقاومتی و تمرین درآب تقسیم شدند.برنامه تمرین مقاومتی و تمرین درآب بهمدت هشت هفته انجام شد.آزمودنیهای گروه کنترل درهیچ تمرینی شرکت نداشتند.پس ازجداسازی پلاسما و سلول‌های تکهستهای خون محیطی(PBMN)، اندازه‌گیری مقادیر پلاسمایی و بیان ژن NT-3ترتیب بهروش الایزا و ریلتایم-پیسیآر انجام شد.برای مقایسه میانگین، مقادیرپلاسمایی وبیان ژن NT-3 در سه گروه از روش ANCOVA و مقایسه گروههابه صورت قبل و بعداز مداخله از تی‌همبسته استفاده وسطح معنی‌داری 05/0p≤درنظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج افزایش معنی‌داری در مقادیر پلاسمایی NT-3 سه گروه نشان داد(001/0 P
امیر رشیدلمیر؛ محسن دهباشی؛ بهاره کتابدار
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 6-13
چکیده
زمینه و هدف: استروئیدهای آنابولیک طی نیم قرن اخیر به واسطه ی تاثیرات متعدد روی عملکرد و کارایی ورزشکاران مورد توجه قرار گرفته اند. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات ناشی از سوء مصرف استروئید های آنابولیک در حین مصرف و پس از ترک مصرف آن ها بر میزان آنزیم های کبدی و آلبومین خون ورزشکاران رشته ی پرورش اندام می باشد. موادّ ...
بیشتر
زمینه و هدف: استروئیدهای آنابولیک طی نیم قرن اخیر به واسطه ی تاثیرات متعدد روی عملکرد و کارایی ورزشکاران مورد توجه قرار گرفته اند. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات ناشی از سوء مصرف استروئید های آنابولیک در حین مصرف و پس از ترک مصرف آن ها بر میزان آنزیم های کبدی و آلبومین خون ورزشکاران رشته ی پرورش اندام می باشد. موادّ و روش ها: تحقیق حاضر از نوع علّی ـ مقایسه ای است و نمونه ی آماری آن شامل 40 مرد (سنّ: 6.8± 26.62 سال ، قد :9.2 ±175.89 سانتی متر، وزن: 12.7± 77.17) می باشد که در قالب چهار گروه ده نفره: گروه اول ورزشکاران در حال مصرف استروئید، گروه دوم ورزشکاران با سابقه ی مصرف و دو ماه دوری از مصرف استروئید، گروه سوم ورزشکاران با سابقه ی مصرف و شش ماه دوری از مصرف استروئید و گروه چهارم ورزشکاران بدون سابقه ی مصرف تقسیم شدند. نمونه های خونی پس از سپری کردن 12 ساعت ناشتا، در ساعت 8 صبح تهیه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق مُبیّن تخریب بالاتر دو آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST) و آلانین آمینو ترانسفراز(ALT) در گروه اول نسبت به سه گروه دیگر بود (5درصد<p). همچنین میزان تخریب این دو آنزیم(AST,ALT) در گروه دوم نسبت به گروه سوم و چهارم بیشتر بود(5درصد<p)، اما میزان تخریب دو آنزیم(ALT,AST) در گروه سوم به نسبت گروه بدون سابقه ی مصرف معنادار نبود(5درصد>p). آلبومین و آلکالین فسفاتاز(ALP) خون در هر چهار گروه در حد معمول بود و میزان تغییرات آنها معنادار نبود(5درصد>p). نتیجه گیری: داروهای استروئیدی تاثیرات مخربی بر سلول های کبد از خود به جای می گذارند و عوارض آنها حتی پس از دو ماه دوری از مصرف این مواد، همواره گریبانگیر افراد استفاده کننده می باشد. اما چنین به نظر می رسد با گذشت زمان از آثار مخرب آنها بر آنزیم های کبد کاسته می شود.